Aan de Boechoutsesteenweg 69 werden ooit de Hovese ‘Congolaiskes’ gemaakt.
‘Congolaiskes’ zijn chocolade lekkernijen in ruitvorm met een vulling op basis van echte boter die manueel gemaakt werden volgens een strikt geheim recept, dat nog maar enkele jaren beschermd is. De chocolaatjes op basis van 100 procent cacaoboter hebben een bewaartijd van drie maanden omwille van de echte boter die er in verwerkt is en omdat er geen bewaar- en kleurmiddelen in gemengd zijn. Het seizoen loopt van begin september tot eind mei. Vroeger stonden ze op de toonbank bij de kruideniers in het Antwerpse. De markt blijft nu nog beperkt tot Antwerpen en omgeving plus een stukje van Oost-Vlaanderen.
Ze werden destijds gelanceerd door de Nederlander Luikens die zich in 1912 in Hove kwam vestigen. Het jaar 1912 was het jaar dat België discussieerde over de toekomst van Congo, de kolonie die het kreeg van koning Leopold II. Luikens, die in Nederland in de bakkerijsector werkte, startte in de Meylstraat met de fabricage en vond er meteen een goede naam in om zijn nieuw product te lanceren: mooie chocolaatjes met een lekkere vulling op basis van echte boter, ‘Congolais Extra’. De bonbons zijn bruin aan de buitenkant en roze aan de binnenkant. De link met Congolezen was vlug gelegd. Toen Gummarus Dilens, die in de jaren vijftig als grossist-distributeur de kost verdiende en Luikens als vaste klant had, in 1954 de kans kreeg om van Lammechien Luikens, de dochter die inmiddels de zaak van haar vader had overgenomen, de hele inboedel met gedeponeerde merknaam te kopen, heeft de Hovenaar niet lang geaarzeld. In de Meylstraat leerde Gummarus eerst de knepen van het vak en in 1958 zette hij zijn eigen fabriekje op aan de Boechoutsesteenweg 69. Hij had toen drie mensen in dienst en het maken van de pralines was op en top handwerk. Je moest de koek zelf onderdompelen en dan met een vork omdraaien, zodat de afdruk van de vork zichtbaar bleef in de chocolade. In 1963 huwde dochter Annie Dilens met Ludo Maes en samen startten zij een patisserie op in Lier, die ze in 1972 verkochten. Datzelfde jaar namen ze de zaak van Gummarus Dilens over om zich uitsluitend op de productie van Congolaiskes toe te leggen. Gummarus Dilens zwoer bij handwerk, maar met de komst van schoonzoon Ludo Maes trad de productie van de Congolaiskes het machinale tijdperk binnen. Met machines werden mooier gevormde snoepjes gemaakt. De vulling (op basis van echte boter op een temperatuur van 16 à 17 graden) maken en het chocolateren was werk voor de machine, maar het inpakken en streepjes op de chocolade aanbrengen bleef handwerk. Met de tijd vloeide het personeel af en bleef de productie uitsluitend in handen van Ludo en Annie Maes-Dilens. In 2004 stopten ze met hun zaak om van een verdiend pensioen te kunnen genieten.
De productie werd in 2022 terug opgestart door Het Suikeren Hart bv. De lekkernijen worden onder andere verkocht bij https://www.snoeppotteke.be/
